Cambodja: beauty and the beast

Na 10 overheerlijke relax dagen met zon, water en soort van strand, waren we weer opgeladen om verder te reizen en weer van alles te zien en beleven..
Vanaf Don Det gingen we met de boot en vanaf de wal met een busje naar de grens. We hadden al het een en ander gelezen van het uitbuiten van de toeristen, dus wij hadden alles zelf geregeld. Dat houdt in, vanaf de grens zelf een minibus geboekt en zelf het regelen van de VISA aan de grens. Want als je alles in 1 boekt, betaal je 38 dollar plus dat iemand bij de bus zegt dat hij alles regelt wat betreft je VISA voor 5 dollar. Nou dat kan je ook zelf en dat kost je misschien 2 a 3 dollar. En wat betreft de bus, die was voor ons 28 dollar. Dus dat was 10 dollar goedkoper voor ons:) (je bent een Nederlander of niet;)) Google en Tripadvisor hebben hier aardig bij geholpen. Eenmaal bij de grens moest je betalen om Laos uit te gaan, 2 dollar per persoon. Daar stemde we uiteraard niet mee in, we zeiden dat we alleen nog maar Thais geld hadden, uiteindelijk hebben we 100 baht betaald voor ons 2, wat omgerekend 2,60 is. YES weer goed bezig geweest met besparen. (Oké een ECHTE dus) Vervolgens kom je aan in Cambodja en moet je 35 dollar voor je visum betalen terwijl het volgens het officiële gedoe (vraag me af wat nou echt officieel is in Cambodja) 30 moet betalen. Corruptie val numero 1, vervolgens moet je naar een medische check waar ze een apparaatje tegen je aan houden en die je temperatuur dan opmeet. 36 gaf ie aan bij beide, voor deze check moest er jawel weer 1 dollar betaald worden. Alleen wij niet, we gaven aan dat we echt geen geld meer hadden ;)! Dat heeft geholpen, we zagen er natuurlijk uit als kansloze sloebers, met onze backpacks en onze oververhitte gezichten, we kwamen geloofwaardig over. Andere betaalde dus netjes het geld, en bij sommige werd er een temperatuur van 16 graden aangegeven, die jongen zei, hè klopt dit wel. De Cambodjaan met z'n apparaatje zei, ja het is nu het minder hete seizoen dus je lichaams temp gaat ook omlaag. Even ter informatie het was zo'n 40 graden. Bullshit, oftewel corruptie val numero 2. Soms helpt inlezen heel erg, ik weet dat Mil af en toe denkt Pff zit die blonde zich weer voor te bereiden, maar stiekem is ze er achteraf steeds heel erg blij mee!;)

Cambodja it is! De minivan zou ons vanaf de grens naar Siem Reap brengen, met een kleine tussenstop om te lunchen. De tocht zou in totaal ongeveer 5/6 uur duren! Tot het lunch gedeelte ging het goed, en het eerste uur ging rapido! even voor de duidelijkheid in welk land je ook zit in Azië in een minivan, ze rijden zo hard, denk serieus dat Micheal Schumacher er niks bij is. Echter na een uurtje rijden, komt er opeens een grote rookwolk uit de motorblok van de auto vandaan! Gelukkig kon de driver enige woord Engels, no good no good! Die drol had lekker z'n koolvloeistof tot hoog laten lopen waardoor de motor overhit was geraakt, weet niets van auto's, maar even serieus daar heb je toch van die mooie pijltjes voor in je auto enzo. Stonden we dan in de middel of nowhere. Deze Pipo had nog geen bereik met zijn telefoon ook, niet op de weg maar ook niet dat hij op het dak van de minivan ging staan, op zijn tenen om enige bereik zien te krijgen. Na 10 minuutje reed er een andere auto voorbij, die kwam helpen. Er moest water in gegooid worden. Normaal gesproken krijg je altijd gratis flesje water bij zo'n lange tocht. Maar nee al die flesjes water gingen naar de auto. De driver zei met handen en voeten dat we om 4 uur opgehaald zouden worden door een nieuw busje, NOPE om 5 uur kreeg hij het busje zelf weer aan de praat, met gevaar voor ons leven, stiekem een beetje bang stapte we in de auto om verder te reizen. (Er was namelijk ondertussen olie gaan lekken en er lag bruin vloeistof op de weg, kan nooit goed zijn;)) anyway... Inprincipe kijk ik nooit mee met het rijden, maar nu heb ik alleen maar naar die koelvloeistof meter gekeken. Niks geen mooie uitzichten of landschappen bewonderd, vandaag was het auto dag. Uiteindelijk een stuk later aangekomen dan gepland, met de verontschuldigingen van het bedrijf omdat ze inderdaad een minivan naar ons toe hadden gestuurd, maar die Pipo was zonder instructie gewoon weer gaan rijden. Ach ja, inmiddels na een tijdje Azië, weetje dat dit soort dingen erbij horen, en het maakt je avontuur alleen maar. Al die uren zaten we met ze 6en in een busjes en zo leer je de mensen om je heen ook kennen, hoor je wat hun avonturen zijn en maak je het samen gezellig!

Na een lange dag, waren we dan uiteindelijk in Siem Riep. We hadden die dag erna lekker de stad verkend. Een erg leuke en gezellige stad. We zaten vlakbij alle gezelligheid en de night market (jaaaaaa, wij houden heel erg van de marktjes:))
De volgende dag gingen we dan naar Ankor Wat. Dat is hét ding van Cambodja. En we hadden een erg leuke tuktuk driver die ons de eerste avond naar ons guesthouse bracht, dus die hadden we voor de hele dag 'gehuurd';)
Prachtige dag gehad. Wat een indrukwekkend iets zijn die tempels. Het is zo een groot complex dat je het niet in 1 dag allemaal kan bekijken. Maar wij hadden na dag 1 de meeste dingen wel gezien, aardig wat kilometers van ons schoenen afgesleten, dus we gingen die dag erna alleen nog vroeg heen om de sunrise te zien...wekkertje 4 uur, 5 uur opgehaald (niks vakantie, gewoon vroeg op:)! Aangekomen bij het Ankor Wat complex is het nog steeds donker! Zonder enige zon werd ons al duidelijk dat er een horde aan Japanners waren, aangezien er om de seconde flitsen te zien waren! Juist ja, in het donker maken ze zelfs nog foto's! Maar ach focus, het zonnetje komt langzaam achter de mooie tempel vandaan, eerst wordt t gewoon langzaam licht maar dan na een extra uur wachten verschijnt dan toch echt een hele mooi ronde oranje zon..! Echter hadden wij niet zo veel geduld ( 5 uur is vroeg hoor als je vakantie hebt) en waren we al te vroeg weggegaan om de mooiste shot te schieten, gelukkig hadden we Yvonne (vriendinnetje) nog, die wel van het mooiste moment een foto wist te maken. Over Yvonne gesproken, een heel goed vriendinnetje van tess, die is rond de zelfde periode in Cambodja dus dat werd MEETEN... in Siem reap was het dus al raak, en moesten we er al aan geloven, die lange blonde witte met die kleine bruine eindelijk eens herenigd in het buitenland! Tes zou Tes niet zijn als ze dat niet met een verrassing zou doen.
Wij waren 2 dagen eerder in Cambodja, maar Tes wist wel waar Yvon geboekt had. Dus wij daar ook stiekem boeken (en ondertussen zegt Tes dat ze heel ergens anders zit;)) boefje! Na dag 2 (waren wij naar Ankor Wat), werden we door onze tuk tuk afgezet en net op dat moment kwamen Yvon en Chris (reisgenoot van Yvon) aangelopen. Lekker laten schrikken en daarna lekker knuffelen. Uiteindelijk waren we 3 dagen samen en gingen wij verder naar Kampot. Super gezellig, lekker samen gegeten. Super om elkaar te kunnen zien aan de andere kant van de wereld! Dit verlangde naar meer, dus we zouden elkaar zeker nog zien! Alleen even kijken waar;)

Ik typte dat we naar Kampot gingen, maar ik ben te vroeg;) we gingen namelijk eerst naar Phonm Phen. We hebben ondertussen al aardig wat mensen ontmoet en met sommige hebben we nog contact tijdens het reizen. Zo ook met onze Freek, die arme jongen had een virus opgelopen, wat hem langer in Phonm Pehn hield. Dussss, wij konden hem wat fruit brengen om beter te worden. Zo gezegd, zo gedaan. Op zijn advies, hadden we hetzelfde hostel geboekt en werden daar weer herenigd, super! Zo leuk om zijn verhalen en avonturen weer te horen (nooit zo leuk als die van ons;), maar ook hij doet zijn best, haha) samen lekker gegeten en daarna de stad verkend, moesten we na 2 dagen weer afscheid nemen. Nu voorgoed (voor de reis dan) want onze wegen zouden elkaar niet meer kruisen, maar gelukkig is Nederland niet zo groot, dus we gaan zijn verhalen nog wel horen.
Phonm Phen stelt eigenlijk niet heel veel voor, het is de hoofdstad, maar heeft zo een contrast met Siem reap. Het is veel viezer en armer, ook moet je heel goed op je spullen letten. Zelfs de tuktuk driver zei, pas goed op je tas. De tuktuk's hebben zelfs hekjes, omdat ze je tas van daaruit zelfs stelen.
Maar Phonm Pehn heeft wel een geschiedenis, een hele treurige geschiedenis. Iets waar ik voor mijn reis al bewust van was, maar in Laos pas goed realiseerde. We hadden tijdens onze reis al het boek gekocht: 'first they killed my father'. Een verhaal dat vertelt wordt door de ogen van een meisje van 5, die de Khmer Rouge bewust heeft meegemaakt. Het verhaal wordt vertelt, hoe het voor haar was. Ik denk dat er veel mensen niet eens weten wat de Khmer Rouge is (eerlijk gezegd had ik er ook nooit van gehoord). Maar in 5 jaar tijd, hebben de Khmer (zo worden de mensen uit Cambodja genoemd) elkaar onderling vermoord. 1 leider, met veel indoctrinatie, heeft de bevolking tot waanzin gedreven. Tot verschrikkelijkheden die wij hebben gezien in Phonm Pehn. We zijn naar de killing fields geweest. Daar werd stap voor stap uitgelegd en verteld wat er in die tijd heeft plaats gevonden. Het was vaak slikken en diep ademhalen, om te beseffen wat hier had plaatsgevonden. Nog geen 40 jaar geleden!! Ik krijg nog kippenvel als ik dit schrijf....
Na de fields, zijn we naar een museum gegaan, wat voorheen een gevangenis was voor gevangenen tijdens de Khmer Rouge (begrijp goed, de mensen zaten daar gevangen om niks. Het kon zijn omdat je een bril droeg, redenen die helemaal niks waard waren!). De gevangen werden daar gemarteld en uitgehongerd. Geslagen en vernederd. We hebben daar een film gezien en toen moest ik wel een traantje wegpinken.
Er zijn in totaal 2 mensen veroordeeld en 3 wachten nog op een proces (kan iets anders zijn, maar niet veel meer of minder). Ze konden niet meer mensen veroordelen, want wie moeten ze oppakken ? Iedereen die nu wat ouder is en op straat loopt in Cambodja, heeft de Rouge meegemaakt, maar je weet niet hoe. Het kan zijn dat diegene de gevangenen was, maar het kan ook de bewaarder van de gevangenis zijn. Niemand die het weet... En dat liet de film zien, een gevangene en een bewaarder en ze waren beide slachtoffer van de Rouge. De gevangene spreekt voor zich, maar een bewaarder werd ook gedwongen om dat te doen, anders werd hij en zijn familie vermoord, dus je deed wat er gezegd wordt.
Na deze dag waren we beide ontroerd. Waren we beide stil van wat we gezien en gehoord hebben. Ik vroeg mezelf af, zijn ze beide slachtoffer? Heb je niet gewoon altijd een keus, maar is de 1 makkelijker om te doen dan de ander? Het zet je aan het denken. Nog nooit had ik van deze Rouge gehoord. Terwijl bijna een halve bevolking werd uitgeroeid, door elkaar! Er zijn zoveel dingen in het nieuws, maar er gebeurd ook zoveel in de wereld waar wij geen weet van hebben. Elk land heeft een geschiedenis, en voor het eerst sinds onze reis werden we geconfronteerd met een heftige geschiedenis.....


Een spatie extra, omdat ik eigenlijk wil stoppen na deze stad, dat jullie ook een soort van blijven hangen in ons gevoel. Maar Cambodja was voor ons niet af, onze reis was niet af en daarom dit verhaal ook niet, maar we namen dit gevoel, deze ervaring mee.. Mee naar onze nieuwe plek, Kampot!
Het is een soort van dorpje, we hebben hier lekker gerelax en een dagje de natuur bewonderd met een tuktuk. Het is leuk om op die manier dingen te zien, omdat wij elke keer ook op die manier een kijkje krijgen in zijn leven. Ze weten vaak de mooie plekken. En deze tuktuk driver had ons een grote dienst bewezen de dag ervoor. Zo blij als een kind waren we, dat we eindelijk een bal hadden gekocht voordat we met de bus naar Kampot gingen. Na een lange busrit kwamen we aan, en overal mannen. De bus stond nog niet stil of ze renden al naar binnen om je tas te pakken, in hun tuktuk te doen, zodat ze eindelijk die dag een klant hadden. Maar vanuit het raam, zag ik al een schatje. Hij droeg t zelfde rieten petje als mij (Milenca) dus we hadden een band. Maar ondanks dat, krijg ik toch de zenuwen van al die schreeuwende mannen. Dus gehaast en wel, tassen gepakt, terug om de backpacks te pakken en huppa in de tuktuk. Hostel hadden we al, dus konden zo daar heen... Onderweg zien we een paar jongens voetballen, leuk voetballen...SHIT, voetbal.. De bal! Ligt nog in de bus, wij lief kijken en hij draaide om... Nog geen 5 minuten later komen we terug, yes de bus staat er nog. Chauffie is lekker aan de schoonmaak, dus de bal heeft die vast gevonden, niet dus. Ik naar zijn kantoor, niks te vinden.. Grrrrr.. Nou wij hebben lang van die bal genoten, not! Ondertussen kwam die tuktuk driver lief me helpen en zei dat we morgen wel terug gaan. Nou mooi niet, dan is die zeker weg. Hij met die chauf praten (verstond er geen bal van, haha leuk woord grapje) maar hij had iets. Nou ongelofelijk maar waar.. Hij belde wat heen en weer, reed slingerend op de weg, opzoek naar iemand.. Toeterend en wel een tuktuk laten stoppen, en ja hoor.. Daar lag de bal... 5 minuten en t was al heel ergens anders hahaha... Maar wat een schatje die tuktuk driver. Dus moraal van het verhaal, daarom mocht hij de volgende dag de stad laten zien;).. Ohja, ik zal beter op me spullen letten (en beloof dat ik in het volgende verhaal niks kwijt raak...shit ik weet nu al dat ik dat niet waar kan maken, want ik raak weer wat kwijt:( ;))

Anyway... Na 3 dagen Kampot was het tijd voor Sihanoukville. Sihanoukville was maar een tussen stop want vanaf daar gaan we naar de eilanden van Cambodja, maarrrrrr..... Dat doen we niet alleen: Chris & Yvon are back. Jeeeeej, MEETEN in Sihanoukville. Daar als voorproefje al naar t strand en de volgende dag met de boot naar Koh Rong Samloem. Wat een heel mooi reisje moest worden, werd voor tess even iets anders. Op het moment van aankomst voelde tess zich niet zo lekker, een paar uurtjes slaap zouden me goed doen. Tot ik de volgende ochtend wakker werd, met allemaal rode vlekjes over me hele lichaam. En ook nog eens geen dokter op dit eiland. Ik wist niet wat ik er mee aan moest, naja niet alleen ik. De rest dacht eerst een zonnesteek totdat de mensen van het resort zeiden dit is duidelijk een allergie. Een man zei zelfs dit had me vriendin laatst ook en dat eindigde in een shock. Oke inmiddels brak het zweet me natuurlijk uit. Thnx voor de informatie, maar hier pep je me niet mee op ofzo. Mezelf maar even wat moed ingesproken en terugdenkend aan de afgelopen dagen schoot me te binnen dat yvon me probeerde te vergiftigen of naja een soort fruit genaamd ramboetan liet proeven. Heerlijk, maar helaas daar dus denk allergisch voor. Na twee hele dagen gek worden van me eigen lichaam en de misselijkheid voelde ik me weer top en was ik weer even wit als voor de rode uitslag. Maar nu het eiland Woow.. Geen woorden voor... Het was zo mooi.. Geen WiFi, prachtig wit strand, we sliepen op t strand in een dorm en konden elke dag genieten van de zonsopkomst. Het was geweldig. Er waren bijna geen mensen, optimaal genieten met ze 4en. Dat was dus vooral veel kaarten, lekker eten, zonnen, zwemmen en s'avonds een biertje (oké, voor Yvon een shake;))
We gingen 3 nachten naar Samloem, want de laatste avond zo er een fullmoonparty zijn. Het was erg rustig die dagen en het bleef erg rustig die dagen. Dus op DE dag even gevraagd of alles klaar was voor de party, bleek die op Koh Rong te zijn (het grotere eiland verderop, waar we de volgende dag heen gingen), stond verkeerd op internet:) ach, topdagen daar gehad.

Na die 4 dagen was het tijd voor het grotere eiland: Koh Rong. En toen wij daar aankwamen, was het natuurlijk mega druk. Want er was heel veel volk van de party, haha logisch. Ook hier zijn we 3 nachten met ze 4en geweest. Dit eiland was groter en minder 'bounty' achtig maar nog steeds super. Bij beide eilanden zijn we naar de andere kant gelopen, door een soort jungle en hebben we de fantastische stranden en blauwe zee ook daar kunnen zien. Dat we op dit eiland bezig waren aan de jungle tocht waren we aan het zwoegen door de boesboes, in de hitte opzoek maar de mooi blauwe zee die door de bomen al zichtbaar zou zijn. Halverwege onze tocht kwamen we twee voorbij ganger tegens die zeiden dat er een stel apen bij de rotsen waren. Ik (tess) als goedgelovige nam dat natuurlijk aan en keek goed om me heen totdat we bij de rotsen aankwamen. Want er waren helemaal geen apen, hij bedoelde dat we aapje mochten gaan spelen want we moesten echt abseilend naar beneden via de onmogelijkste wegen om uiteindelijk maar het veel belovende strand te komen. Het is ons gelukt, met een paar pitstops tussendoor. Serieus een potje voetbal is er niks bij, dit geklim vergt nogal wat conditie. maar het strand en vooral de helder blauwe zee maakte deze tocht het meer dan waard. Deze eilanden waren zo optimaal genieten, veel gelachen en veel gekaart.

Bij terugkomst in Sihanoukville zijn we hier nog twee nachten gebleven om vervolgens terug te gaan naar ons oude vertrouwde Thailand. Cambodja, je was indrukwekkend, meeslepend en mooi. Een land waar iedereen glimlacht (op de grensposten na), een land waar wij van zijn gaan houden om de amok (gerecht), Ankor beer, de tuktuk drivers en de rest van de lieve mensen.